αμφιπονούμαι

ἀμφιπονοῡμαι (-έομαι) (Α)

1. φροντίζω, προσέχω, προνοώ

2. (το ουδέτερο τής παθητικής μετοχής τού ενεστώτα ως ουσιαστικό) τὰ ἀμφιπονούμενα, μέρη τού σώματος στην ίδια περιοχή, που έχουν προσβληθεί από νόσο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμφι-* + πονῶ «μοχθώ, κοπιάζω»].